میناکاری یا میناسازی، هنر نقاشی و تزیین فلزاتی چون طلا، نقره و مس با استفاده از لعاب‌های رنگی مخصوص است که در حرارت بسیار بالا پخته و ثابت می‌شوند. مینا در لغت به معنای آسمان است و رنگ غالب و شناخته‌شده میناکاری نیز، آبی و سبز فیروزه‌ای است.

تاریخچه و جایگاه اصفهان

میناکاری یکی از کهن‌ترین هنرهای ایرانی است و سابقه آن را تا ۵۰۰۰ سال پیش تخمین می‌زنند. هرچند که خاستگاه دقیق آن مشخص نیست، اما ایران بیش از هر جای دیگری تجلی‌گاه این هنر بوده است.

در ایران، دوران صفویه عصر اعتلای میناکاری بود و اصفهان به قطب اصلی این هنر تبدیل شد. قدیمی‌ترین اثر میناکاری که با نقوش گل و بته و پرندگان با رنگ‌های سبز، زرد و آبی کمرنگ یافت شده، متعلق به دوره صفوی و ساخت اصفهان است. در دوران معاصر، با تلاش هنرمندانی چون شکرالله صنیع‌زاده، این هنر در اصفهان احیا و به روزهای پرشکوه خود بازگشت. امروزه اصفهان، مهد میناکاری ایران است.

میناکاری و مجموعه خانه میراث

خانه میراث می‌تواند در زمینه تحقیق بر روی فرمولاسیون رنگ‌های لعابی میناکاری و نیز تکنیک‌های نقاشی زیر لعاب در اصفهان، به ویژه در سبک منسوب به دوره قاجار و صنیع‌زاده، فعالیت کند. تهیه رزومه تصویری و متنی دیجیتال برای استادکاران برجسته میناکاری، به همراه شرح دقیق مراحل پخت در کوره، می‌تواند ارزش و اصالت آثار اصفهان را به مخاطبان داخلی و بین‌المللی نشان دهد.